Mali chłopcy chcą być strażakami, piłkarzami albo kosmonautami. Oczywiście nie wszyscy i nie zawsze, ale wymienione wyżej zawody często lądują na liście wymarzonych. Są również tacy, którzy na pytanie – kim będziesz, gdy dorośniesz? – odpowiadają „kierowcą TIR-a, tak jak mój tatuś”.

„Niedaleko pada jabłko od jabłoni” to wiekowe przysłowie, które udowadnia, że rodzice mają ogromy wpływ na przekonania, rozwój, a nawet marzenia swoich dzieci. To co robi Jan bardzo często dla małego Jasia jest niesamowite i godne podziwu. Niewiele jest zawodów, które tak bardzo przenoszą się z ojca na syna, jak kierowca zawodowy. Od naszych pracowników słyszymy, że najmłodsi wprost nie mogą się doczekać, kiedy tata weźmie ich ze sobą na krótką przejażdżkę. Z wytęsknieniem czekają też na swój własny pierwszy kurs. Fascynacja i zainteresowanie tematem przychodzą same i nic w tym dziwnego.

Dziedziczenie zawodów

Kiedyś bardzo powszechnym było przejmowanie zajęcia po swoich rodzicach. Ta tendencja na przestrzeni lat ulegała jednak znacznej przemianie. Dobrze widać to na przykładzie rolników – jednej z najczęściej dziedziczonych profesji w Polsce. W 1982 roku 90% rolników wykonywało ten sam zawód, co ich ojciec. W 2008 roku było to już 80%, a to przykład jednego z najbardziej zamkniętych zawodów. Do tego kolejne lata rozwoju rynku pracy zaowocowały nowymi zawodami, których jeszcze dekadę temu nie umiano by nawet nazwać. Rzesze specjalistów od social mediów, copywriterów i innych acountów zalały mniejsze i większe firmy. Modne są także programowanie, grafika komputerowa czy budownictwo. Młodzi sami zaczynają budować tradycję nowych zawodów i coraz rzadziej chcą kontynuować ciągłość profesji po swoich ojcach. Jednak zawód kierowcy ciągnika siodłowego zdaje się opierać tej tendencji. Dlaczego? Trzeba byłoby postawić się w roli chłopca, który obserwuje pracę swojego taty.

Przecież tata przemierza dalekie kraje w warczącym kolosie poruszającym się na gigantycznych kołach. Do tego ma jeszcze wielką naczepę, a kiedy zajdzie potrzeba, potrafi to wszystko zreperować. Pędzi szerokimi autostradami, manewruje w ciasnych ulicach. Sam jest sobie sterem i okrętem, ma wszystko pod kontrolą. Tata opowiada synowi o wszystkich przygodach, które przytrafiły mu się na trasie. Mówi o krajobrazach miejsc, które odwiedził. Wspomina ludzi, których spotkał na swojej drodze. Takie obrazy oddziałują na wyobraźnię zapatrzonego w ojca małego człowieka.

Oddziałują na tyle intensywnie, że po europejskich szlakach tranzytowych jeżdżą całe rodziny. Nie tylko ojcowie i synowie, bo zdarza się, że również córki pragną takiej drogi dla siebie. Kierowca zawodowy, to zawód, który wpływa nie tylko na życie samego kierowcy, ale również jego rodziny. Ma swoją specyfikę, ma swoje słabe strony, ale bez wątpienia urzeka, a dla wielu młodych ludzi jest prawdziwym marzeniem.

Albert Einstein za pomocą niezwykłej intuicji dokonał odkryć koniecznych do wyjaśnienia natury czasu, przestrzeni oraz grawitacji. Jego słynna teoria względności rzuciła światło na mnóstwo dylematów naukowych. Od właściwości czarnych dziur, przez nieprzekraczalną prędkość światła, aż do zagadnienia czasu pracy kierowcy. Bo zarówno w bezkresie kosmosu, jak i za kierownicą ciągnika siodłowego wszystko jest relatywne. I względnie zrozumiałe.

Znany wszystkim, rozczochrany geniusz poświecił frapującym go problemom naukowym całe swoje zawodowe życie. Dla kierowcy zrozumienie aktów prawnych regulujących czas pracy, to tylko jeden z elementów jego rutyny codziennej. Jeden i na pewno nie kluczowy. Do tego, choć znajomość teorii względności Einsteina na pewno rozwija intelektualnie, to jej nieznajomość nie ma przykrych następstw. Natomiast, brak pełnej wiedzy na temat czasu pracy kosztuje i można ten koszt wycenić na konkretne kwoty.

Niezbędna wiedza tajemna

Ze świecą szukać truckera, który o czasie pracy wie wszystko, wszelkie tajniki ma rozpracowane i zna całą gamę interpretacji prawa. Nic dziwnego, bo przecież w gąszczu regulacji, rozporządzeń i ustaw, który na domiar złego podlega nieprzerwanemu poplątaniu przez wyjątki, odstępstwa i nowelizacje można zgubić drogę. A przecież unormowanie czasu pracy kierowców, to zagadnienie niezwykle ważne. Mające na celu przede wszystkim zwiększenie bezpieczeństwa na drogach.

Szkoda tylko, że na każdą zasadę mającą zatrzymać zmęczonego kierowcę na parkingu przypada po kilka wyjątków. Jakby tego było mało, to jeszcze większość regulacji jest niejednoznaczna i zależy od nieskończonej ilości zmiennych. Kiedy myślimy, że wiemy już wszystko dowiadujemy się o przepisie, który wszystko wywraca do góry nogami. W takich warunkach kierowcy nie do końca rozumieją, co dokładnie mają robić. Trudno jest im też dzielić się wiedzą, bo jak we dwóch zdaniach opisać zasady czasu pracy przed, w trakcie i po przeprawie promowej. To niemal niemożliwe.

Dla przykładu przypowieść o kierowcy, który musi mieć przerwę po sześciu godzinach pracy rozumianej jako np. połączenie jazdy z innymi czynnościami, które należą do jego obowiązków. Taka przerwa może trwać pół godziny albo 45 minut. W tym miejscu dzieje się magia, bo przepisy mówią, że wymagana długość przerwy zależy od tego, czy kierowca w danym cyklu dobowym ma zamiar pracować poniżej, czy powyżej dziewięciu godzin. On musi to wiedzieć z góry, przewidzieć to, a przecież na drogach nie wszystko da się tak łatwo zaplanować. Zagmatwane? Jak najbardziej.

Z braku zrozumienia tematu tworzą się parkingowe mity, które jeszcze bardziej plączą cały obraz przepisów regulujących czas pracy, co psuje szyki wszystkim osobom odpowiedzialnym za szkolenia dotyczące tego zagadnienia. To też problem samych kierowców, bo ulegając dezinformacji narażają się na kary finansowe.

Czas pracy w ryzach

Na YouTube’owym kanale CplusE Omega Pilzno postanowiliśmy uporządkować wspomnianą gęstwę przepisów i zająć się czasem pracy od podstaw. Brakuje bowiem całościowych opracowań, które – z myślą o kierowcach – starałyby się okiełznać ogrom zagadnienia. A potrzeba była wielka, bo w trakcie krótkiego istnienia kanału, ten temat w komentarzach widzów przewijał się najczęściej.

Po konsultacjach z osobami zawodowo zajmującymi się regulacją czasu pracy kierowców Adam Wołowiec przedstawia temat możliwie przejrzyście i bez zbędnego gmatwania. Nie unikamy pytań. W odpowiedziach zajmujemy się obalaniem panujących na ten temat mitów. Chcemy, by czas pracy kierowców ciągników siodłowych przestał być dla najbardziej zainteresowanych osób zagadką, niczym dla większości z nas skomplikowana i nieprzystępna teoria względności Einsteina.

Serię o czasie pracy kierowcy można obejrzeć tutaj: http://bit.ly/czaspracykierowcy

Zapewne nie wszyscy wiedzą, że wieś Mokrzec u schyłku XIX w. należała do rodu Garbaczyńskich. Piotr, jeden ze znamienitszych przedstawicieli rodziny, był posłem na Sejm Krajowy Galicji i reprezentował mieszkańców obwodu Dębica-Pilzno. Z historycznego punktu widzenia wydaje się to istotne, ale doświadczenie pokazuje, że tego typu wiedza niezwykle łatwo ulatuje z pamięci kolejnych pokoleń. Szybko też rozpływa się w wartkim nurcie teraźniejszości.

Z przechodzeniem do annałów historii różnie bywa i za różne rzeczy się tam trafia, ale nie powinno to być główną motywacją do działania. My nie chcemy tylko trafić do historii, bo wyznajemy zupełnie inną filozofię, która bazuje raczej na ciężkiej pracy nad tym, by kreując teraźniejszość wpłynąć znacząco na to, jak będzie wyglądała przyszłość.

Inwestycje Omegi w Mokrzcu

Jako Omega Pilzno realizujemy tę filozofię w naszej codziennej pracy, a także w decyzjach biznesowych, które podejmujemy. Do takich działań – niemal 10 lat temu – należało oddanie do dyspozycji klientów naszej pierwszej inwestycji w Mokrzcu. Teraz zbieramy plony tamtej decyzji. Dobra lokalizacja oraz zapotrzebowanie na powierzchnię magazynową w regionie sprawiły, że prężnie działający Podkarpacki Park Logistyczny zatrudnia obecnie niemal 160 osób i oferuje usługi logistyczne na najwyższym możliwym poziomie. Naturalne zatem wydaje się pójście za ciosem, bo prężnie rozwijająca się gospodarka regionu nie lubi stagnacji. Dlatego niemal 10 lat później zapadła decyzja o zwiększeniu powierzchni magazynu, a finalizacja tej inwestycji przypada na koniec sierpnia 2017.

Magazyn rozszerzy swoją powierzchnię o dodatkowe 30 000 m², co da do dyspozycji klientów łącznie 47 000 m² przestrzeni. To jednak nie koniec, bo już teraz planujemy, by ostatecznie PPL w Mokrzcu oferowało dokładnie 70 000 m² powierzchni magazynowej i ten cel stawiamy sobie na najbliższe lata.

Mokrzec za 100 lat

Garbaczyńsy jako właściciele wsi Mokrzec przeszli do historii. Teraz możemy tylko starać się wyszukiwać informacji o tym rodzie i wyobrażać sobie jak wyglądały okoliczne tereny za ich czasów, czyli grubo ponad 100 lat temu. Na pewno było tu jeszcze więcej zieleni. Z pewnością mieszkało tu mniej ludzi. No i niewątpliwe nie było tu nowoczesnego magazynu Omegi Pilzno. Magazynu, który zostanie tu na długo, bo jedną z naszych największych aspiracji jest to, by o działalności Omegi za 100 lat nikt nie musiał mówić w czasie przeszłym.

Latarnie morskie od tysiącleci wskazują marynarzom bezpieczną drogę na ląd. Również teraz, gdy w żegludze dominują nowoczesne technologie miarowy sygnał świetlny latarni kieruje statki do bezpiecznych przystani. Omega Pilzno, planując zaangażować się w kabotaż, nie miała jednak przyjaznego portu ani latarni wskazującej dom. To była wyprawa w nieznane, która udała się dzięki determinacji i zaangażowaniu pracowników oraz odważnym założeniom pierwotnego planu.

Pomysł zrodził się w 2004 roku, kiedy Polska dołączyła do Unii Europejskiej i przestała być potrzebna Agencja Celna przy Oddziale Celnym w Dębicy, co wiązało się koniecznością jej zamknięcia. Świat nie znosi próżni, dlatego postanowiliśmy otworzyć się na nowe wyzwania i wyznaczyliśmy sobie ambitny cel podboju Bałtyku. Rozkręcenie nowego oddziału firmy na drugim końcu Polski nie należy do łatwych zadań, dlatego powierzyliśmy je naszemu wieloletniemu pracownikowi, Grzegorzowi Kucharskiemu. On od początku prowadzi nasz biznes w niełatwym, hermetycznym środowisku kontenerowym – opowiada Prezes Adam Godawski.

Kotwicę zarzuciliśmy w Gdyni, gdzie morski transport kontenerowy działał w tamtych czasach najprężniej. To nie był łatwy rejs, a w pierwszych latach działalności wiatr wcale nie dął w żagle nowopowstałej Agencji Celno-Portowej Omegi Pilzno. Wtedy zmagaliśmy się raczej z „ciszą na morzu”, która nie jest komfortowa dla kogoś, kto chce się szybko rozwijać i przeć do przodu. Był to czas poszukiwania klientów i szukania kontaktów, a wszystko przy niezwykle okrojonej załodze, gdzie kapitan musiał być sternikiem, oficerem wachtowym, a czasem nawet majtkiem. Przez pierwsze pół roku pracowałem z jedną osobą. Był to trudny czas, ponieważ dla dwóch osób pracy było naprawdę dużo. Można powiedzieć, że byłem trochę jak człowiek orkiestra, ponieważ sam musiałem się wszystkim zająć. Dopiero po roku działalności zatrudniliśmy 2 osoby, odpowiedzialne za konkretne zadania – wspomina Grzegorz Kucharski, dyrektor obecnego Działu Logistyki Morskiej w Gdyni.

Doświadczenie pokazało jednak, że odważni ludzie poprzez śmiałe decyzje są w stanie osiągnąć nawet najbardziej ambitne cele. Wystarczyły upór i cierpliwość, dzięki którym gdyński oddział nabierał rozpędu powoli, ale konsekwentnie. Zaczęły pojawiać się zlecenia na pojedyncze kontenery, z czasem było ich około dziesięciu, a nawet dwudziestu w miesiącu. Po upływie 9 lat tamte wydarzenia są już tylko wspomnieniem i źródłem poczucia satysfakcji z dobrze wykonanego zadania. Obecnie obsługiwanych jest ponad 400 kontenerów miesięcznie, oddział posiada ponad 100 aktywnych klientów, w gronie których znajdują się odbiorcy oferty pozyskani jeszcze w 2008 roku.

Dział Logistyki Morskiej w Gdyni jest teraz dla Omegi Pilzno latarnią morską wskazującą bezpieczną przystań nad Bałtykiem. Miejscem, gdzie załoga porządnych specjalistów pod kierunkiem odważnego kapitana osiąga wyznaczone przez nas cele. Uważam, że było warto i trzeba być wytrwałym w tym, co się robi. Nie zawsze jest tak, jak sobie to zaplanujemy. Czasami trzeba zmienić strategię, tok myślenia i kontynuować dążenie do realizacji celów – podsumowuje Grzegorz Kucharski. I choć – jak to zwykle bywa – początki były trudne, to nie wypuszczamy złapanego kiedyś wiatru z żagli i z uporem płyniemy w nieznane.